Sunday, July 31, 2016
#1988Massacre
1988 massacre of political prisoners in Iran
In the summer of 1988, the Iranian regime summarily and extrajudicially executed tens of thousands of political prisoners held in jails across Iran.The Iranian regime has never acknowledged these executions,or provided any information as to how many prisoners were killed.
The majority of those executed were either serving prison sentences for their political activities or had already finished their sentences but were still kept in prison.Some of them had previously been imprisoned and released, but were again arrested and executed during the massacre.
The wave of massacre of political prisoners began in late July and continued unabated for a few months.By the time it stopped in Fall, some 30,000 political prisoners, overwheanization of Iran (PMOI/MEK) were slaughtered.
YouTube Video
Arab Delegates Including Australia Support Iranian Resistance to Lead on Stability in The Middle East
Arab Delegates Including Australia Support Iranian Resistance to Lead on Stability in The Middle East
Arab Delegates Including Australia Support Iranian Resistance to Lead on Stability in The Middle East: Paris, The Media Express - On Sunday 10 July Arab states delegates spoke out against terrorism in the Middle East region with voices from Egypt, Syria, Saudi Arabia, Palestine, Jordan, Bahrain, Tunisia, Algeria and Iraqi. Showing their support too was an Australian delegation plus supports from ...
ملاقات رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت مریم رجوی با پرزیدنت محمود عباس
 |
محمود عباس پرزیدنت دولت فلسطین - مریم رجوی رئیس جمهور برگزیده مقاومت ایران |
عصر شنبه 30 ژوئیه 2016 خانم مریم رجوی با آقای محمود عباس پرزیدنت دولت فلسطین دیدار و درباره بحران‌های منطقه گفتگو کرد.
پرزیدنت محمود عباس در این دیدار بر ضرورت مبارزه با بنیادگرایی و تروریسم در منطقه تاکید کرد و آخرین تحولات در خاورمیانه بویژه مسائل مربوط به فلسطین و ابتکار فرانسه در این رابطه را باطلاع خانم مریم رجوی رساند.
پرزیدنت محمود عباس در این دیدار بر ضرورت مبارزه با بنیادگرایی و تروریسم در منطقه تاکید کرد و آخرین تحولات در خاورمیانه بویژه مسائل مربوط به فلسطین و ابتکار فرانسه در این رابطه را باطلاع خانم مریم رجوی رساند.
رئیس جمهور برگزیده مقاومت خانم مریم رجوی ضمن تقدیر از همبستگی مقاومت فلسطین و رهبر آن با مردم و مقاومت ایران، پیروزیهای دولت فلسطین را تبریک گفت و برای تحقق آرمان مردم فلسطین آرزوی موفقیت کرد. وی با تاکید بر اینکه رژیم ایران منشاء اصلی تفرقه و بنیادگرایی و تروریسم در همه منطقه بخصوص عراق، سوریه، لبنان، یمن و همچنین فلسطین است گفت: اما امروز رژیم آخوندی در منتهای ضعف بسر می‌برد و بیش از همیشه شکننده و آسیب پذیر است. واقعیتی که آنرا بخوبی در واکنشهای دیوانه‌وار و هیستریک سردمداران و رسانه های رژیم در رابطه با گردهمایی 9ژوئیه مقاومت ایران، می توان دید.
خانم مریم رجوی تاکید کرد این رژیم بیش از هرچیز از همبستگی و اتحاد مردم و مقاومت ایران با کشورها و ملتهای منطقه هراسناک است. لذا کشورهای منطقه ومردم و مقاومت ایران، باید با اتحاد عمل منطقه را از شر بنیادگرایی که کانون آن در تهران تحت حاکمیت ملایان است خلاص کنند.
دراین دیدار آقایان صائب عریقات، و شماری از مسئولان دولت فلسطین حضور داشتند.
Friday, July 29, 2016
Ken Blackwell: U.S. Policy Should Work to Transform Iran
 |
| Amb. Blackwell |
Friday, 29 July 2016 13:24
In the run-up to the U.S. Presidential elections, Iran and Islamic extremism have become the main foreign policy challenges, argues Ken Blackwell, a former U.S. ambassador to the United Nations Human Rights Commission.
Writing in the American Thinker on Friday, July 29, 2016, Amb. Blackwell said:
In around 100 days America will be witnessing a crucial election. In the meantime, much will be done on both sides of the national divide, and this year we may see more than the usual political maneuvering in the run-up to this election.
Regardless of the outcome, the next president will face the same unique national security challenges. The Middle East is in a greater crisis than ever before and according to various analysts, it is heading toward anarchy. The scenes of defenseless people getting killed in Syria have only grown more painful over the past year, even as they have become less prevalent on our TV screens. Islamic extremism and the resulting terrorism is now targeting Western Europe, America, and the Middle East with unprecedented barbarity, and there is no easy response to it.
The issue of Islamic extremism brings to mind one of our main foreign policy challenges: Iran.
This is a country ruled by a theocracy that plays an active and destructive role in all major wars in the Middle East, from Syria to Iraq to Yemen. Tehran is known as the main state sponsor of terrorism across the globe, as well as being one of the originators of modern extremist Islam. And despite the nuclear agreement with the international community, Iran continues its provocative gestures toward the Western world, for instance by test-firing its ballistic missiles.
In considering future U.S. policy toward such a totalitarian regime, it is imperative to consider whether there exists an alternative -- a serious and credible opposition to the existing government. The answer, in the case of Iran, is clearly “yes.”
On July 9th in Paris the Iranian opposition coalition, the National Council of Resistance of Iran (NCRI), held a massive rally in which around 100,000 people from all over the globe took part. An unprecedented bipartisan American group of senior dignitaries and former military commanders attended the gathering, as did hundreds of European dignitaries. And perhaps the most significant part of this rally was the presence of Saudi Prince Turki al-Faisal, who stood before the Iranian opposition and endorsed its call for a regime change for the first time this year.
Turki’s speech conveyed a strong message of regional unity. The message of the rally as a whole was that this unity can help Iran to achieve freedom through regime change by the Iranian people and their organized resistance. Insofar as the rally demonstrated international consensus regarding the legitimacy of the NCRI’s cause, it also showed that there is indeed a domestically organized and globally recognized force for change within Iran.
The seriousness of this resistance movement was made more obvious by the Iranian regime’s hysterical response to the NCRI rally. Immediately after the “Free Iran” gathering, a large number of Iranian officials including the first vice president, foreign minister, judiciary chief and to the spokesman for the Revolutionary Guard lashed out at France for hosting the event, at Western politicians for supporting it, and at the Saudi government for apparently raising the banner of regime change.
In the past, the Iranian regime has attempted to dismiss the resistance movement as insignificant. But if Tehran has no concerns about its opposition and the opposition has no impact in Iran, then what has motivated Tehran’s aggressive response to a peaceful meeting held many thousands of kilometers away?
The truth is that this movement has roots deep inside Iran. About 120,000 members of the People's Mojahedin Organization of Iran (PMOI or MEK), men and women, and all Muslims, were executed as they refused to succumb in the face of the ayatollahs' Islamic extremism, and as they persisted in defending human rights and democracy. Subsequently, the effort to destroy the opposition came to involve a campaign of demonization and the systematic spread of lies about the group.
The PMOI is the main constituent of the National Council of Resistance of Iran which is headed by Maryam Rajavi, a Muslim woman with deep anti-fundamentalist beliefs. Mrs. Rajavi is an effective leader in coordinating pro-democracy Iranians, especially the youth and women, in campaigns against the religious fascism ruling Iran.
Iranians demand change. And Tehran’s reaction to calls for such change demonstrates that the ayatollahs understand how near at hand it is. A democratic and non-extremist Iran is the guarantor of peace and stability in the entire region, promising good economic relations and the region’s achievement of its maximum potential. It will improve development, growth, and cooperation with the West. And once this has been achieved, we in the West can focus our regional efforts on investments and transactions, instead of the impossible task of trying to stabilize the region through short-sighted military interventions.
Let us hope our next president is willing to adopt a new approach to Iran and support an era of domestically-fostered stability. More than ever before, both Iran and America are eagerly awaiting a change in policy. And with adequate coordination between the next administration and the existing Iranian resistance, both nations can achieve what they desire.
Ken Blackwell, former U.S. ambassador to the United Nations Human Rights Commission, is the senior fellow for Human Rights and Constitutional Governance at the Family Research Council, in Washington, D.C. He is also a former Republican Secretary of State of Ohio and mayor of Cincinnati.
German politician slams Iranian regime as “murderous” and “evil”
- Friday, 29 July 2016 22:05
NCRI - A prominent German politician has expressed his unhappiness with the West’s current policy towards Iran, in an interview with the Alliance for Public Awareness - Iranian Communities in Europe.
Günter Verheugen, a member of the Social Democratic Party, attended the ‘Free Iran’ rally in Paris on July 9.
Günter Verheugen, a member of the Social Democratic Party, attended the ‘Free Iran’ rally in Paris on July 9.
In the interview, the former European Commissioner said that anyone who expected that the nuclear deal would result in a more liberal Iran was “naïve.”
He said that it was important for the West to open up a political dialogue with the Iranian Resistance: the People's Mojahedin of Organization of Iran (PMOI or MEK) and the National Council of Resistance of Iran (NCRI).
He urged his fellow Europeans to reject the Iranian regime's lies and recognize the Resistance as the only viable alternative to the mullahs.
He also criticized the treatment of PMOI (MEK) members who are exiled in Camp Liberty in Iraq, calling the inaction of EU member states with regards to these residents “shameful.”
Mere days before the rally, the Iranian regime’s mercenary militias launched a rocket attack on their political opposition and injured more than 50 PMOI (MEK) members: the residents of Camp Liberty are supposed to be protected from state-organized terrorism.
Verheugen described one of his earliest political activities; a demonstration against the Shah who was the dictator of Iran prior to the 1979 revolution. He said: “I never thought that what would replace them would be even worse.”
He urged his fellow Europeans to reject the Iranian regime's lies and recognize the Resistance as the only viable alternative to the mullahs.
He also criticized the treatment of PMOI (MEK) members who are exiled in Camp Liberty in Iraq, calling the inaction of EU member states with regards to these residents “shameful.”
Mere days before the rally, the Iranian regime’s mercenary militias launched a rocket attack on their political opposition and injured more than 50 PMOI (MEK) members: the residents of Camp Liberty are supposed to be protected from state-organized terrorism.
Verheugen described one of his earliest political activities; a demonstration against the Shah who was the dictator of Iran prior to the 1979 revolution. He said: “I never thought that what would replace them would be even worse.”
Political prisoners in notorious Iran jail on two-day hunger strike
 |
پرواز مسعود رجوی از تهران به پاریس |
روز هفتم مرداد ۱۳۶۰ رهبر مقاومت ایران، آقای مسعود رجوی، طی یک عملیات بزرگ و قهرمانانه با یک پرواز بسیار پرریسک و خطر از قلب پایگاه یکم شکاری تهران به پاریس پرواز کرد. این پرواز چند روز پس از اعلام تأسیس شورای ملی مقاومت در تهران توسط آقای رجوی، صورت گرفت. پروازی به‌منظور معرفی و تثبیت شورای ملی مقاومت به‌مثابه تنها جایگزین دموکراتیک برای رژیم ضدبشری خمینی و تضمین انقلاب نوین ایران.
این پرواز سرمنشأ تحولات و پیشرفتهای بزرگی در پهنه سیاسی و بین‌المللی برای مقاومت ایران و افشای جهانی دشمن ضدبشری شد.
عاشقان آزادی و پشتیبانان مقاومت ایران وقتی خبر چنین پیروزی درخشانی را شنیدند، شاد شدند و در هر کجا که بودند، از‌جمله در زندانها و شکنجه‌گاههای رژیم، آنرا به یکدیگر تبریک گفتند. دلیل این شادی و سرور در سراسر ایران چه بود ؟ جز اینکه قبل‌از هر چیز سرنوشت انقلاب نوین خود را تضمین‌شده می‌یافتند.
این پرواز البته کار بسیار پر ریسک و خطری بود که تصمیم‌گرفتن در باره آن بسا دشوار و حتی غیرممکن می‌نمود. زیرا خمینی ضدبشر تمامی قوای سرکوبگر خود را بسیج کرده بود تا با تمام توش و توان به مصاف انقلاب بشتابد و با انقلاب و مردم ایران تصفیه‌حساب بکند. و البته که این محاسبه چندان هم بی‌اساس نبود و چه بسا که با کوچکترین اهمال، مرتجعان حاکم به قصد پلید خود دست می‌یافتند. از این‌رو تصمیم برای پرواز بزرگی که در هفتم مردادماه سال 60 انجام شد، بسیار خطیر و سرنوشت‌ساز بود.
مهدی ابریشمچی از اعضای مرکزیت مجاهدین در این‌باره گفت: «خاطرم هست در یک جلسه مرکزیت که در منزل شهید علی زرکش تشکیل شده بود، همه اعضای مرکزیت از‌جمله سردارخیابانی و شهید محمد ضابطی حاضر بودند. می‌خواستیم تصمیم‌گیری نهایی کنیم. بررسیهای انجام شده و ریسکها، نقاط قوت و نقاط آسیب‌پذیر طرح بررسی شده بود. اما ما نمی‌توانستیم تصمیم بگیریم. اگر جواب نه می‌دادیم، مصلحت عالیه راهگشایی سیاسی را چکار می‌کردیم؟ و اگر جواب مثبت می‌دادیم، ریسک روی جان مسعود را چه‌کسی می‌پذیرفت؟ به‌همین دلیل تمامی مرکزیت سازمان از مسعود خواست که به‌دلیل صعوبت این تصمیم‌گیری، هم از نظر ایدئولوژیک و هم به‌لحاظ سیاسی، حرف آخر را خودش بزند و طبیعی بود که او طبق سنت همیشگیش، آن قسمتی را که ریسک روی جان خودش بود، انتخاب کند».
نهایتاً تصمیم نهایی به‌عهده خود مسعود گذاشته شد. و او با استناد به گفته همیشگیش دوباره تکرار کرد که انقلاب و تکامل هرگز بدون جسارت و ریسک به‌پیش نمی‌رود. و اینچنین بود که بار دیگر به‌یمن فداکاری و پذیرش خطر از سوی بالاترین نقطه رهبری خود در یکی از نقاط و سرفصلهای حساس مقاومت ایران، گامی بزرگ در جهت تثبیت، معرفی و ارتقاء جنبش برداشته شد. این گام مستقیماً در خدمت آلترناتیو یعنی شورای ملی مقاومت و معرفی آن به مردم ایران و جهان بود.
عملیات خطیر و قهرمانانه پرواز بزرگ
وقتی تصمیم به پرواز قطعی شد، سلسله عملیات پیچیده و قهرمانانه تدارک ”پرواز بزرگ“ آغاز شد. عملیاتی که خود مسعود در هدایت و فرماندهی آنها نقش تعیین‌کننده داشت. و سرانجام روز اجرای عملیات یعنی شبانگاه ششم مرداد ۱۳۶۰ فرا رسید.
سرهنگ خلبان بهزاد معزی در مصاحبه‌های خود لحظات خطیر این عملیات از لحظه خطرناک ورود آقای مسعود رجوی به قلب پایگاه یکم شکاری مهرآباد تا مرحله استقرار ایشان در داخل هواپیمایی که روی باند مستقر شده بود و تا مرحله پریدن از روی باند و بالاخره ماجراهای هیجان‌انگیز پرواز پر از خطر و تعقیب شکاری‌بمب‌افکنهای دشمن و بالاخره خطرات عبور از آسمان دیگر کشورها را تا نقطه فرود در فرودگاه اورو پاریس بازگو کرده که در اینجا قسمتهایی از آن را نقل می‌کنیم:
«تیمهای حفاظتی و آتش و پشتیبانی با خونسردی تمام مسئولیت انتقال سوژه‌ها را به پایگاه یکم شکاری انجام دادند. زمان ورود سوژه‌ها به پایگاه، موقعی درنظر گرفته شده بود که هوا تقریباً تاریک باشد تا نگهبان نتواند به‌راحتی آنها را تشخیص دهد. ساعت 7و10 دقیقه عصر روز ششم مرداد بود که سوژه‌ها سالم و بدون دردسر وارد پایگاه شدند. هواپیما در باند شرقی فرودگاه پارک شده بود.
بلافاصله، مرحله بعدی عملیات یعنی مرحله انتقال سوژه‌ها به‌داخل هواپیما شروع شد. حساسیت این‌مرحله در این نکته بود که درصورت هر پیشامدی در داخل پایگاه راهی برای بازگشت وجود نداشت. بنابراین یا باید سوژه‌ها را به‌جنگلهای اطراف می‌بردند و یا از در ورودی خارج می‌کردند. لازمه این کار استقرار تیمهای آتش در بیرون از پایگاه شکاری بود تا در صورت ضرورت وارد عمل شوند. به‌هرحال سوژه‌ها وارد پایگاه شدند.
نفوذ به باند در رأس ساعت 7و35 دقیقه شروع‌شد. وقتی سوژه‌ها در هواپیما مستقر شدند من نفس راحتی کشیدم. زیرا یکی از مهمترین قسمتهای طرح، نحوه سوارکردن آنها بود. در ابتدا درنظر داشتیم برای دیده‌نشدنشان توسط مأموران سوخت‌گیری هواپیما، آنها را در زمان «take off» یعنی وقتی وارد باند اصلی می‌شویم سوار کنیم. زیرا در آنجا 4ـ5 دقیقه‌ای معطلی داشتیم و می‌توانستیم در را باز کنیم و واردشان کنیم. اما این کار بسیار حساس بود. تصمیم براین شد که آنها را قبل از حرکت سوار کنیم. این مرحله از کار، درست یک‌ساعت به‌درازا کشید که با موفقیت انجام شد. سوژه‌ها و نفرات همراهشان در مخفیگاه خودشان در هواپیما بودند.
ساعت پرواز 11و20 دقیقه بود. اما از پست فرماندهی به‌ما اطلاعی دادند که باید یک‌ساعت زودتر پرواز کنیم. و این از مسائلی بود که ما پیش‌بینی نکرده‌بودیم. در نتیجه ساعت 9و 20 دقیقه چراغهای پارکینگ هواپیما روشن شد. کروی فنی هم برق را به‌هواپیما وصل کرد.
یکی از پرسنل سوخت‌گیری برای چک به‌قسمت عقب هواپیما رفت و خواست در را باز کند. کار خطرناکی بود. چراکه درصورت بازشدن در، افراد مخفی‌شده دیده می‌شدند. این کار طرح را به‌هم می‌زد و ما ناچار می‌شدیم بسیاری کارهای ناخواسته بکنیم».
در این مرحله یکی از افراد تیم حفاظت به‌موقع وارد صحنه شده و با نشان‌دادن سلاح خود به‌مکانیسین سوخت می‌فهماند که هواپیما تحت کنترل انقلابیون است و از او می‌خواهد که همانجا بنشیند تا هواپیما پرواز کند. مکانیسین‌دوم هم که متوجه می‌شود مکانیسین اول رفت و دیگر بازنگشت، به‌طرف محفظه سوخت‌گیری می‌رود ببیند چه شده؟ که در اینجا مجاهد مسئول حفاظت با نشان‌دادن سلاح به او می‌گوید بیا پائین. ما با شما کاری نداریم. بنشینید تا هواپیما از زمین بلند شود.
سرهنگ‌معزی در مورد طرح و مسیر پرواز افزود: «پس از آن‌که این افتخار به‌من داده شد که امانت مردم ایران را به‌سلامت از ایران خارج کنم، مشغول طرح و بررسی برنامه‌ها شدیم. اولین طرحی که به‌نظرمان رسید، از راه جنوب بود که هم طولانی بود و هم زیاد کارآیی نداشت، بخصوص که ده روز قبل از آن‌هم یک هواپیما از آنجا رفته بود. مسیر بعد، ازطریق کشورهای اروپایی بود که آن‌هم جواب نداشت. بنابراین از خیرآنها گذشتیم و قرار شد که ازطریق کشور ترکیه خارج شویم».
سرهنگ‌معزی سپس خاطره پرواز را از نقطه مهارکردن مکانیسینهای سوخت‌گیری چنین ادامه می‌دهد «بیژن (مهندس پرواز) گفت این دو نفر رفتند در محفظه سوخت‌رسانی و بیرون نمی‌آیند مسأله چیست؟ گفتم ولش کن تا فعلاًً بلند شویم. در همین موقع 4 موتورمان روشن شده بود و می‌خواستند قلاب را بکشند که‌از زمین بلند شویم. بیژن دوباره گفت این دو نفر رفته‌اند آن پشت! گفتم مهم نیست. حسین اسکندریان (سرگرد خلبان حسین اسکندریان) متوجه شد و گفت چی شده؟ گفتم چیزی نیست پرواز مال سازمان است. گفت کی؟ گفتم پرواز مال سازمان است. حسین، صندلی چپ نشسته‌بود من صندلی راست بودم. بلند شدم در هواپیما را بستم. آنها هم پله را کشیدند بیرون. ما شروع کردیم به تاکسی کردن و رفتیم سر باند و از زمین بلند شدیم. رفتیم به‌سمت مسیر جنوب. افراد حفاظت از محل خودشان آمدند بیرون. قبلاًً من طی چند جلسه با نشان‌دادن عکسهای قسمتهای مختلف هواپیما و برخی اسامی خاص به‌آنها آموزش مقدماتی داده بودم. آنها لباس پرواز پوشیده بودند و قرار بود بیایند در کابین، یک کاغذ به‌من بدهند و بگویند ins (دستگاه ناوبری کامپیوتری) را با این مشخصات پرکن. کاغذش را هم قبلاًً داده بودم که آنها بدهند دست من. آمدند داخل کابین و گفتند هواپیما در اختیار ما است و هرکاری که به‌شما می‌گوییم بکنید. ! گفتیم چشم. کاغذ را گرفتم همان نقاطی بود که قبلاًً خودم به‌آنها داده‌بودم. ادامه دادم. مقداری که از تهران دور شدیم من به‌مرکز اعلام کردم موتورم آتش گرفته‌است. و براساس طرح به‌سمت ورامین برگشتم. در آنجا هم اعلام کردم موتور دومم آتش گرفته‌است. به‌پشت کوههای البرز بازگشتم. در گذشته من همیشه موقع آموزش به‌خلبانها می‌گفتم اگر دچار هواپیماربایی شدید کمرهای خودتان را سفت کنید و با سرعت شیرجه بروید. زیرا شیرجه باعث تولیدg منفی (نیروی ثقل زمین) می‌شود و نفری که‌آنجا است تعادل خودش را از دست می‌دهد و به‌زمین می‌خورد. بعد از این جریان بیژن وکیلی می‌گفت در تمام مدتی که کمرمان را سفت کرده بودیم منتظر بودیم شیرجه بروی و همان کاری را که آموزش می‌دادی را بکنی ولی هرچه گذشت دیدیم خبری نیست در همین‌جا لازم است بگویم برای اینکه ایستگاههای رادار کرج و بابلسر و تبریز ما را نگیرند تیمهای دیگر عملیاتی سازمان کارهایی کرده بودند که رادارها (درپایگاههای مختلف) درست کار نمی‌کردند. مثلا در پایگاه رادار کرج تلفن کرده بودند که در آنجا بمب‌گذاری شده، در یک پایگاه دیگر به‌عنوان طرح مکمل 8 هواپیمای اف4 که آماده پرواز بودند به‌طور موقت از کار افتادند و...
برج از من سؤال کرد چکار می‌کنی؟ گفتم از پشت ورامین رفتم به‌سمت کوههای البرز. ارتفاعمان را پرسید. در 18هزار پایی بودیم. به‌غلط گفتم 12هزار پایی هستیم. با دستپاچگی به‌من گفتند به‌آن سمت نرو! به آن سمت نرو می‌خوری به‌کوه این همان چیزی بود که ما می‌خواستیم. زیرا دیگر دنبالمان نمی‌آمدند و فکر می‌کردند ما به‌کوه خورده‌ایم. به‌جای پاسخ به‌آنها می‌گفتم صدایت نمی‌آید صدایت را نمی‌شنوم صدای رادار یک لحظه قطع نمی‌شد که: می‌خوری به‌کوه آن‌طرف نرو من هم یک جواب بیشتر نداشتم. می‌گفتم صدایت را نمی‌شنوم و به‌مسیر خودم ادامه می‌دادم.
از صفحه رادار محو شدیم و رفتیم کناره دریای خزر. در همان‌موقع رادار زنگ می‌زند به‌پایگاه. افسر سرکشیک سرگرد یا سرهنگ وارسته بود. وارسته شاگرد خود من بود. وقتی به او می‌گویند فلانی داشته پرواز می‌کرده موتورش آتش گرفته و خورده به‌کوه، وارسته می‌خندد و می‌گوید او به کوه‌بخور نیست. او در‌رفته، به کوه نمی‌خورد.
ما به‌مسیرمان ادامه می‌دادیم. سرعت ماکزیمم هواپیما 8و6 دهم یا نزدیک به 9 دهم سرعت صوت بود. من دسته گازها را داده بودم جلو و با حداکثر سرعت می‌رفتیم. در تمام مدت پرواز زنگ اخطار پیوسته و بلاانقطاع صدا می‌کرد. در همین موقع آقای رجوی آمدند داخل کابین و صحبت کردند. حسین مشغول پرواز بود. بیژن بلند شد با آقای رجوی روبوسی کرد. از آن طرف وقتی وارسته گفته بود فلانی فرار کرده ستاد فرماندهی دو هواپیمای «f14» را که مأموریت گشت داشتند به‌سمت شمال می‌فرستد. آنها با حداکثر سرعت به‌دنبال ما آمده بودند. مقداری که رفتیم جلو، رادار تبریز ما را گرفت. دو سه بار صدا کرد و من یک‌بار جوابش را دادم. گفت خمینی گفته به‌شما بگوییم قول می‌دهم با شما کاری نداشته باشند. از لحاظ مادی و معنوی هم هرچه می‌خواهید در اختیارتان بگذارند. برگردید! من هم گفتم چند تا پرسنل نیروی هوایی در هواپیما هستند و هواپیماربایی کرده‌اند و ما هم داریم از این طرف می‌رویم. مکالمات ادامه داشت و من مخصوصاادامه می‌دادم تا وقت‌کشی شود.
رادار مرتب می‌گفت رجایی که در آن‌موقع نخست‌وزیر و فکوری فرمانده نیروی هوایی بود در پست فرماندهی هستند و از طرف ولایت‌فقیه به‌شما تأمین می‌دهند
از این طرف صدای «f14» بلند شد. هواپیمای «f14» که صدای ما را گرفت گفت برگرد نرو! گفتم من نمی‌روم هواپیماربایی شده. گفت برگرد استادم بوده‌ای! چی بوده‌ای! چی بوده‌ای! می‌زنمت نرو! گفتم چی را می‌زنی؟ هواپیماربایی شده، یک مقدار بیا جلوتر خودت را نشان بده تا هواپیمارباها تو را ببینند و بترسند. با او که یکی از شاگردانم بود مخصوصا این‌طور صحبت کردم تا ببینم موقعیتش کجاست؟ گفتم بیا! چراغهای هواپیما را خاموش کردم و به‌بچه‌ها گفتم بروند از محفظه سوخت‌رسانی زیر هواپیما، بیرون را ببینند که آیا هواپیمایی دیده می‌شود یا نه؟ که دیده نمی‌شد. خوبی‌اش به‌این بود که رژیمیها نمی‌دانستند آقای رجوی و بنی‌صدر هم داخل هواپیما هستند. از این طرف خلبان «f14» تکرار می‌کرد برگرد می‌زنم! برگرد می‌زنم! بلندگوی داخل کابین روشن بود. در نتیجه صدایش را دیگران هم می‌شنیدند. به دفع‌الوقت ادامه دادم تا رسیدیم نزدیک پایگاه تبریز. این پایگاه موشکهای‌هاگ داشت. به‌لحاظ هواپیما، هواپیمایش «f5» بود که قدرت رهگیری شب نداشتند ولی موشکهای هاگ داشت که زمین به‌هوا بود. برای اینکه از برد موشکهای هاگ دور بشوم نزدیک این پایگاه گردش به‌راست کردم و رفتم سمت مرز شوروی. نزدیک مرز دو هواپیمای شوروی بلند شدند و به‌موازات ما در مرز شوروی آمدند تا اگر خواستیم وارد خاک شوروی بشویم ما را بزنند. ما این طرف مرز می‌رفتیم و آنها آن‌طرف. حواسمان بود. تبریز را به‌صورت یک نیمدایره دور زدیم تا هم از برد موشکها درامان باشیم هم وارد شوروی نشویم. وارد خاک ترکیه شدیم. در تمام این مدت خلبان تعقیب‌کننده همچنان تهدید می‌کرد که ما را خواهد زد. من می‌گفتم بابا بیا جلو اینها ببینند می‌گفت می‌آیم. منظور اصلی من این بود که وقت بگذرانم. آخرش هم گفت به‌رادار سوریه می‌گویم شما را بزند.
در ترکیه به‌تهران گفتم هواپیمای ما ربوده‌شده و ما وارد ترکیه شده‌ایم. گزارش موقعیتم را هم به‌آنکارا دادم. پرسید کجا می‌روی؟ گفتم نمی‌دانم هواپیمارباها مسیر را نقطه‌به‌نقطه به‌من می‌گویند. اما نقطه بعدیمان را دادم. هواپیمای «f14» رژیم وارد خاک ترکیه شد و همچنان تهدید می‌کرد. من به‌برج آنکارا گفتم همان‌طور که می‌دانید هواپیمای ما ربوده‌شده یک هواپیمای شکاری ایران آمده دنبال ما و در خاک شما می‌خواهد ما را بزند! شما به‌تهران بگویید نیاید. آنکارا گفت نباید بیاید و فلان و بلافاصله به‌تهران گفت و چند دقیقه بعد صدای «f14» قطع شد و ما فهمیدیم برگشته‌است. در ترکیه ما داشتیم پرواز می‌کردیم و نقطه به‌نقطه گزارش می‌دادیم. تااینکه رادار سوریه ما را صدا کرد. روی دستگاه «uhf» به‌من می‌گفت موقعیتت کجاست و سمتت کجاست؟ «uhf-df» دستگاهی است که وقتی صحبت می‌کنی نشان می‌دهد کجا هستی. من بار اول را جواب دادم و گفتم هواپیما ربوده شده و دیگر قطع کردم. شروع کرد ما را صدا کردن. حسین اسکندریان گفت جواب نمی‌دهی؟ گفتم نه، دارد با «uhf-df» ما را صدا می‌کند که ما را پیدا کند و شکاری بفرستد سراغمان. به‌همین دلیل اصلاً جوابشان را ندادیم.
آن‌موقع مرز هوایی بین ترکیه و یونان بسته بود. باید می‌رفتیم قبرس و از آنجا به‌یونان می‌رفتیم با همان محمل نقطه به‌نقطه آمدیم جلو تا رسیدیم به‌پاریس. در پاریس به‌برج اطلاع دادم که هواپیماربایی شده و می‌خواهیم اینجا بنشینیم. 7-8 دقیقه روی شهر پاریس دورمی‌زدیم. ده دقیقه تا یک ربع گذشت. پرسیدم چه شد؟ گفت هنوز خبر نداده‌اند. آقای رجوی گفت چه شده؟ گفتم به‌ما جواب نمی‌دهند. گفت چکار می‌کنی؟ گفتم حلش می‌کنم. به‌برج پاریس گفتم ما بنزینمان تمام شده اگر جواب ندهی همین‌جا روی شهر پاریس سقوط می‌کنیم. سه دقیقه بعد گفت فوری بروید فرودگاه «اوری» بنشینید. «اوری» فرودگاه کوچکی است در نزدیکی پاریس. به‌آقای رجوی نتیجه را گفتم. گفت همین؟ تمام شد؟ گفتم خیالتان راحت باشد. ما این قدر بنزین داریم که‌اگر اینجا هم نمی‌گذاشت بنشینیم، می‌رفتیم مادرید. اگر مادرید هم اجازه نمی‌داد می‌توانستیم برویم لندن. چون برای ایمنی شما این قدر بنزین در هواپیما داشتیم. هیچ خطری نبود. به‌هرحال با رادار هدایتمان کرد به‌فرودگاه اوری نشستیم.
چون صبح ساعت هفت و خورده‌ای بود رفتیم برای صبحانه. سرهنگ فرمانده پایگاه آمد پهلوی ما. دید داریم صبحانه می‌خوریم و می‌گوییم و می‌خندیم و انگار نه‌انگار. یک نگاهی کرد و گفت این اولین هواپیماربایی است که همه دارند با هم خوش و بش می‌کنند و می‌خندند. به‌من بگویید هواپیماربا کیست؟ گفتم ما هواپیماربا نداریم داستان این‌طور است».
سرهنگ‌معزی سپس به‌تعیین تکلیف پرسنل هواپیما اشاره می‌کند و می‌گوید حسین اسکندریان و بیژن وکیلی تصمیم‌گرفتند پیش ما بمانند و دو نفر دیگر تصمیمشان بازگشت به‌ایران بود. وی با اشاره به‌نفرات بازگشتی افزود: «آقای رجوی با آنها به‌گرمی دست داد و خداحافظی کرد. سرهنگ فرمانده فرودگاه داشت شاخ در می‌آورد که این دیگر چه‌نوع هواپیماربایی است. ماشین پلیس با اسکورت آمد. حرکت کردیم وقتی وارد «اور» شدم نفسی راحتی کشیدم. از ابتدای طرح تا آن‌لحظه مسئولیتی سنگین را روی شانه‌هایم احساس می‌کردم. این کار را وظیفه وجدانی خودم می‌دانستم که باید انجام شود در تمام مدت شناسایی و خود پرواز، هیچ ترسی نداشتم. ته دل تقریباً مطمئن بودم که این کار با موفقیت انجام می‌شود. چیزی که دلم را می‌لرزاند سنگینی مسئولیتم بود. بعد از روشن شدن اینکه در هواپیما چه کسانی بوده‌اند عکس‌العملهای دیوانه‌وار رژیم شروع شد. سه چهار ماه بعد 12نفر از پرسنل نیروی هوایی را دستگیر کردند. به‌آنها اتهاماتی زدند که گویا در جریان پرواز ما بوده‌اند. درحالی‌که هیچ‌یک از آنها کوچکترین اطلاعی نداشت. تا آنجا که من خبر دارم از پرسنل نیروی هوایی فقط مجاهد قهرمان رضا بزرگان‌فرد در جریان بود که‌او هم از همان فردای 30خرداد به‌صورت مخفی زندگی می‌کرد و بعدها در نبرد با آخوندها به‌شهادت رسید. اما آخوندهای کینه‌کش و شقی، تعدادی از همافران از‌جمله علیرضا مسعودی را تیرباران کردند».
بله به‌این‌ترتیب آن پرواز بزرگ و تاریخی با موفقیت انجام گرفت و سرهنگ خلبان بهزاد معزی هم که مسئولیت تیم پرواز را به‌عهده داشت، آن پرواز را با جسارت و شایستگی شایان توجهی با موفقیت به‌انجام رساند.
درپایگاه مجاهدین در تهران چه می‌گذشت
یکی از مجاهدان مسئول پروژه پرواز گفت:
«آن‌شب موسی خیابانی ملتهب و بی‌قرار، در یکی از پایگاههای مرکزی سازمان در تهران، مدام در طول اتاق قدم می‌زد و مرتب تکرار می‌کرد: خدایا جواب مردم را چه بدهیم؟ اگر خدای نکرده اتفاقی بیفتد، جواب مردم را چه بدهیم؟ هیچ‌کس تا آن‌زمان موسی را اینچنین نگران و ملتهب ندیده بود. او که از بسیاری کورانهای نفس‌گیر و حوادث خونبار و خطیر، با صلابتی شگرف عبورکرده و به‌مثابه‌ی لنگر تشکیلاتی مجاهدین به سایرین نیز آرامش و اطمینان قلب می‌بخشید.
کمی آن سوتر شهید اشرف رجوی نیز، ساکت، اما ملتهب و مضطرب، گوش به‌زنگ تلفنی داشت که قرار بود، به‌صدا درآمده و خبری بدهد». راستی که ساعتها و لحظات طاقت‌فرسایی بود. گرانبهاترین سرمایه جنبش و انقلاب، یعنی مسعود، می‌بایستی از دروازه یک خطر بسیار بزرگ عبور می‌کرد. او از قلب پایگاه یکم شکاری در فرودگاه مهرآباد تهران، با یک هواپیمای نظامی بوئینگ 747 به‌پرواز درآمده و قرار بود خروج سلامت او از محدوده هوایی ایران و نیز عبور سلامت تا مقصد نهایی به‌اطلاع پایگاه فرماندهی رسانده شود، اما ساعتهای طولانی می‌گذشت و هنوز هیچ خبری نبود. تااینکه سرانجام پس از یک انتظار نفس‌گیر، زنگ پایگاه به‌صدا درآمد و خبر شعف‌انگیز استقرار رهبر مقاومت مسعود رجوی درپاریس و شروع کنفرانس مطبوعاتی وی را اطلاع داد. درپاریس، چرخهای بزرگترین پراتیک سیاسی مقاومت، یعنی شکل دادن یگانه آلترناتیو دموکراتیک (شورای ملی مقاومت ایران)، برگزاری و اداره اجلاسیه‌های شورا و تصمیم‌گیریهای مهم آن و نیز افشای گسترده رژیم نامشروع خمینی آغازشده بود.
سرهنگ‌معزی می‌گوید: «هرچه زمان بیشتری از این پرواز می‌گذرد، ضرورت آن بیشتر آشکار می‌شود و بهتر فهمیده می‌شود که از این طریق چه ضربه‌یی به‌کمر رژیم خورد. امیدوارم، درآینده‌یی نه‌چندان دور بتوانم امانت بزرگ مردم ایران را که به‌سلامت به‌پاریس رساندم، دوباره به‌ایران و به‌آغوش خلق برگردانم تا امانت، سالم به‌دست صاحبان آن برسد».
امروز، سى‌و پنج سال پس از آن پرواز خطیر، مردم ایران بارها و بارها شاهد گذر این مقاومت از میدانهای بزرگ خطر و آزمایش بوده‌اند. مقاومتی که بارها در دل آتش فرورفت و باز سرفرازانه از آن بیرون آمد. مقاومتی که همواره نیز بر آمادگی خود برای هرگونه فداکاری و وفا برای رساندن مردم ایران به آزادی و برپا کردن ایرانی آزاد و آباد و دموکراتیک، در صلح و همزیستی مسالمت‌آمیز تأکید کرده است. با اینچنین آمادگی برای عبور از دریاهای رنج است که یقین هر ایرانی به پیروزی این مقاومت و برقراری آزادی در ایران عزیز به یقین مبدل می‌گردد. به‌جاست که در بیست‌وپنجمین سالگرد آن پرواز بزرگ، از پرسنل دلیر نیروی هوایی و شهیدان گرانقدری که توسط رژیم ددمنش و در انتقامجویی خمینی از مقاومت ایران به‌شهادت رسیدند تقدیر کنیم، به روان پاک این شهیدان آزادی درود بفرستیم و تأکید کنیم که آن شهیدان بزرگوار دین بزرگی به‌گردن ملت و آینده ایران دارند.
Thursday, July 28, 2016
Louis Freeh: The Iran nuclear deal has not solved anything
- Friday, 29 July 2016 03:00
NCRI - A Former FBI director spoke out against the Iranian regime in an interview with the Alliance for Public Awareness - Iranian Communities in Europe.
Louis Freeh, who attended the Free Iran rally in Paris earlier this month, criticized the decisions by US Presidents in recent history to appease the Iranian regime, rather than confront them; to remove American troops from the Middle East, rather than having them fight back.
Louis Freeh, who attended the Free Iran rally in Paris earlier this month, criticized the decisions by US Presidents in recent history to appease the Iranian regime, rather than confront them; to remove American troops from the Middle East, rather than having them fight back.
He expressed concern over the idea that the Iranian problem would eventually sort itself out. Freeh said that the regime would not self-modulate and it was dangerous to assume that it could, because even though it may disappear at some point there’s no telling what damage it could do along the way.
Freeh said: “If the [nuclear deal] was going to solve the crisis, I’d support it, but it hasn’t.”
He cited intelligence out of Germany which said that the Iranian regime is still purchasing the materials needed for their banned nuclear program, a whole year after the deal was made.
He expressed his support for the Saudi Prince Turki al-Faisal for not only calling the Iranian regime a “terrorist” entity but also the prince’s endorsement of Maryam Rajavi, President-elect of the Resistance, as the alternative to the regime.
Freeh said: “If the [nuclear deal] was going to solve the crisis, I’d support it, but it hasn’t.”
He cited intelligence out of Germany which said that the Iranian regime is still purchasing the materials needed for their banned nuclear program, a whole year after the deal was made.
He expressed his support for the Saudi Prince Turki al-Faisal for not only calling the Iranian regime a “terrorist” entity but also the prince’s endorsement of Maryam Rajavi, President-elect of the Resistance, as the alternative to the regime.
Iran's regime recruit young Afghans enticed by financial benefits to fight in Syria for Bashar Assad
Iran’s Massive Crackdown On Opposition Shows The Regime’s Vulnerability and Fear
Iran’s Massive Crackdown On Opposition Shows The Regime’s Vulnerability and Fear: By: Patrick
J. Kennedy Patrick J. Kennedy is a former U.S. Representative (D-RI) who currently lives in New Jersey. On July 9, the Free Iran rally near Paris attracted tens of thousands of Iranians from five continents and gained support from political leaders from many countries, including the ...
Iran has not halted nuclear weapons program as negotiations continue in Vienna
The Iranian regime has not halted its military nuclear program, even as nuclear negotiations with the West continue in Vienna, intelligence from inside the regime can confirm.
The revelation was made by Mohammad Mohaddessin, chairman of the Foreign Affairs Committee of the National Council of Resistance of Iran (NCRI), at an International Justice Committee press conference in Brussels on November 20.
Mr. Mohaddessin said: "From the outset the Iranian regime’s objective has been to obtain a nuclear bomb. Peaceful nuclear energy has never been the objective of the nuclear projects."
He revealed a secret document that Iranian Resistance sources had obtained from inside the regime that dates back to 2004.
Mr. Mohaddessin said: "The secret report... shows that even the Iranian regime’s loyal Parliament learned of the Natanz and Arak sites only after their disclosure by the Iranian Resistance,” based on the information obtained by the People’s Mojahedin Organization of Iran (PMOI/MEK).
"This document on its own is a very strong indicator of the fact that the Iranian nuclear program could not have the benign and peaceful nature that the Iranian regime keeps claiming. Rather its objective and purpose is military and illicit."
Wednesday, July 27, 2016
Gov. Tom Ridge: Iran nuclear deal was like depositing $100,000 into the central bank of terrorism
- Wednesday, 27 July 2016 18:28
NCRI - The former United States Secretary of Homeland Security has given an interview to the ‘Alliance for Public Awareness - Iranian Communities in Europe’, explaining why he supports a Free Iran.
Tom Ridge, also a former governor of Pennsylvania, attended the Free Iran rally in Paris earlier this month to show his support for the Iranian Resistance forces including the National Council of Resistance of Iran (NCRI) and the People's Mojahedin of Iran (PMOI/MEK) led by Maryam Rajavi.
Gov. Ridge said: “Iranian leaders have ignored UN sanctions, ignored the conditions of the nuclear agreement, they support Hamas and Hezbollah and they are supporting Assad in the genocide of 300,000 Syrians and displacing millions of refugees. They’re responsible for the instability in Iraq. Everywhere you look, you see the tentacles of Iran.”
He described the opening of trade between Iran’s regime and the West as “putting $100,000 into the central bank of terrorism.”
Gov. Ridge dismissed the idea that the regime’s President, Hassan Rouhani, was a moderate, a notion that has spread in some circles around the West in the past three years.
He said: “This man is not a moderate: executions are up, they still flog women, they still flog minors, they still hang people in the public squares for political opposition, they still imprison people for political opposition. There’s no moderation there.”
He said that a moderate regime would not enforce censorship of the press or the internet, instead focusing on guaranteeing universal voting rights, civil rights, and human rights. Moderates abide by the rule of law, reject nuclear weapons and have a peaceful coexistence with their neighbours, he said.
He described the opening of trade between Iran’s regime and the West as “putting $100,000 into the central bank of terrorism.”
Gov. Ridge dismissed the idea that the regime’s President, Hassan Rouhani, was a moderate, a notion that has spread in some circles around the West in the past three years.
He said: “This man is not a moderate: executions are up, they still flog women, they still flog minors, they still hang people in the public squares for political opposition, they still imprison people for political opposition. There’s no moderation there.”
He said that a moderate regime would not enforce censorship of the press or the internet, instead focusing on guaranteeing universal voting rights, civil rights, and human rights. Moderates abide by the rule of law, reject nuclear weapons and have a peaceful coexistence with their neighbours, he said.
He praised the NCRI and Maryam Rajavi for their ten-point plan for a free Iran which focuses on those moderate values.
Michael Mukasey: If Iranian regime falls, there would be virtually no problems in the Middle East
Michael Mukasey: If Iranian regime falls, there would be virtually no problems in the Middle East
- Thursday, 28 July 2016 03:30
NCRI - A former United States Attorney General has explained why he supports a free and democratic Iran and why he believes that the Middle East crisis can be solved by a change in the Iranian regime.
Michael Mukasey, the former U.S. Attorney General, gave an interview to the ‘Alliance for Public Awareness - Iranian Communities in Europe’ at the Free Iran rally in Paris earlier this month.
Michael Mukasey, the former U.S. Attorney General, gave an interview to the ‘Alliance for Public Awareness - Iranian Communities in Europe’ at the Free Iran rally in Paris earlier this month.
In the interview, he said that the U.S.’s policy towards Iran needed a “top to bottom reassessment” and that appeasing the dictatorship had done no good.
He said: “Iran’s role [in the Middle East] is principally destructive.” He asserts that the Iranian regime is trying “to strengthen its own hand”, while it contributes to the genocide of the Syrian people and funds terrorist organizations like Hamas and Hezbollah.
He expressed thanks for the role of the People's Mojahedin of Iran (PMOI/MEK) in exposing the Iranian regime’s clandestine nuclear weapons projects and he congratulated the National Council of Resistance of Iran (NCRI) for its ten-point plan for a future free and democratic Iran. He criticized the mullahs’ regime for attempting to smear the Iranian Resistance as violent terrorists.
He said: “The [nuclear] treaty itself was a huge mistake and if its worst effects can be undone, they should be undone.”
He said: “If you deal with an absolute tyranny, you strengthen it. If you tighten the screws, which may be harmful to the Iranian population, but in the long run it will do more to benefit them.”
He said: “Iran’s role [in the Middle East] is principally destructive.” He asserts that the Iranian regime is trying “to strengthen its own hand”, while it contributes to the genocide of the Syrian people and funds terrorist organizations like Hamas and Hezbollah.
He expressed thanks for the role of the People's Mojahedin of Iran (PMOI/MEK) in exposing the Iranian regime’s clandestine nuclear weapons projects and he congratulated the National Council of Resistance of Iran (NCRI) for its ten-point plan for a future free and democratic Iran. He criticized the mullahs’ regime for attempting to smear the Iranian Resistance as violent terrorists.
He said: “The [nuclear] treaty itself was a huge mistake and if its worst effects can be undone, they should be undone.”
He said: “If you deal with an absolute tyranny, you strengthen it. If you tighten the screws, which may be harmful to the Iranian population, but in the long run it will do more to benefit them.”
Gov. Tom Ridge: Iran nuclear deal was like depositing $100,000 into the central bank of terrorism
Struan Stevenson: Is the Iran Nuclear Deal Going to Collapse?
 |
Struan Stevenson
|
- Thursday, 28 July 2016 03:35
Last week the Associated Press published a leaked document which showed that the deal will allow Tehran to enrich uranium 11 years after the agreement was implemented and not 15 years as previously announced. The Iranian regime reacted furiously to this revelation, claiming that the West was now guilty of violating the agreement by leaking this secret information to the media. The speaker of the Iranian regime's Parliament – Ali Larijani – has gone even further, claiming that: “The hostile measures against the nuclear deal have reached a point where Iran was left with no choice but to confront.”The Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA), commonly known as the Iran nuclear deal, was signed in Vienna on July 14, 2015. It was widely promoted by U.S. and EU officials as a foreign policy breakthrough, although much of the detail was kept under wraps. Only now is the true picture beginning to emerge and it makes for disturbing reading, writes former European lawmaker Struan Stevenson.
The head of the Atomic Energy Organization of Iran (AEOI) Ali Akbar Salehi has said the nuclear deal stipulates that if any party violates it, then Tehran can go back to enriching uranium at an even higher capacity than before the agreement was signed, Mr. Stevenson pointed out in an article for The Diplomat on Thursday.
It has now become clear that the deal was quite one-sided, containing page after page of clauses relating to the lifting of sanctions, in return for which we got very little, apart from a few scant paragraphs detailing Iranian cooperation in slowing down its nuclear enrichment process for a period of up to 15 years, which we now know in fact to be much less. As far as scrutiny of the nuclear program is concerned, regular inspections by the International Atomic Energy Agency (IAEA) are limited to the Natanz site in Isfahan Province, the country’s main underground nuclear facility with over 19,000 operational centrifuges. Natanz itself was first revealed by the PMOI opposition group in 2002; until that point it had been a closely guarded secret site.
The agreement states that: “Iran will permit the IAEA regular access, including daily access as requested by the IAEA, to relevant buildings at Natanz.” The fact that only ”relevant” buildings will be accessed and only at Natanz is perhaps indicative of how Iran intends to restrict inspections to the bare minimum. The West was reassured by a clause that stated: “For 15 years, the Natanz enrichment site will be the sole location for all of Iran’s uranium enrichment related activities including safeguarded R&D.” So that’s all right then, we can trust the Iranian regime who previously hid all their nuclear facilities, to centralize their nuclear enrichment processes at one site which will be open for regular inspection! The agreement goes on to say that access is prohibited to all military sites, which of course is where most of the on-going nuclear activity is now concentrated.
It should be remembered that Iran entered into nuclear negotiations because, following the whistleblowing of the Iranian resistance, sanctions had crippled the Iranian economy. Nevertheless to capitulate to almost every Iranian demand exposed a level of weakness that has been eagerly exploited by the mullahs ever since. The lifting of sanctions released an estimated $150 billion in frozen assets, providing a windfall for a regime whose biggest export is terror; a regime which funds Hezbollah in Lebanon, Bashar al-Assad in Syria, the Houthi rebels in Yemen, and the brutal Shi’ite militias in Iraq.
Mr. Stevenson pointed out that last week the UN Secretary General Ban Ki-moon in a report criticized the Iranian regime’s regional and missile activities. The report stated that the ballistic missile launched by the Iranian regime in March was at odds with the U.N. deal and “not consistent with the constructive spirit” of the nuclear agreement.
Mr. Stevenson added: "Tension is mounting internationally as the flaws of the nuclear deal are repeatedly uncovered and Iran’s aggressive expansionist policy in the Middle East, to cover its internal fragility and weakness, is exposed. Tehran’s knee-jerk reaction to criticism is to accuse the West of violating the agreement and to call for retaliation, as was witnessed in last week’s UN Security Council when France openly criticized the Iranian regime, causing a furious reaction."
"The U.S. Congress should continue closely to monitor and adopt tough measures to make sure that Iran cannot create further regional instability, disrupting peace and threatening international security. The West must not be passive when dealing with Iran’s continuous violations of the nuclear agreement and its aggressive regional interventions, terrorism, and human rights violations. It was hard-hitting sanctions that forced the mullahs to sit down to negotiate and thus we should take a tough line by imposing new sanctions for any further violations," he added.
Struan Stevenson was a Member of the European Parliament representing Scotland (1999-2014). He was President of the Parliament’s Delegation for Relations with Iraq (2009-2014) and Chair of Friends of a Free Iran Intergroup from 2005-2014. He is now President of the European Iraqi Freedom Association (EIFA).
Iran regime's crackdown on PMOI shows its vulnerability and fear
Subscribe to:
Posts (Atom)